از روزگاران قدیم تا به امروز شاهد این تعداد پیک موتوری در خیابان‌های شهر نبودیم. تعداد مختلفی از پیک ها امده اند و رفته اند.اگر به حافظه تاریخی‌مان کمی فکر کنیم ، می‌توانیم کبوترها یا کلاغ‌های نامه‌بری را به یاد بیاوریم که مسافت‌های طولانی را برای ارسال یک پیام طی می‌کردند و دوباره مسیر رفته را باز می‌گشتند. استفاده از نیروی انسانی هم در زمانی باب بوده و عده‌ای به عنوان دونده در بین مسیرهای مختلف جابجا می‌شدند. حتی آن دونده‌ای که از ماراتن تا آتن را دوید تا خبر پیروزی سپاه یونان بر ایرانیان را برساند هم به نوعی یک پیک بوده است. استفاده از چاپارهای اسب‌سوار هم در زمانه ی خودش به نوعی پیک محسوب میشده و در داستان‌های ایران باستان هم بسیار از چاپار و چاپارخانه و موارد این‌چنینی دیده و شنیده‌ایم.
با توجه به اینکه در زمانه ی مدرن نیاز به سرعت بیشتری برای ارسال بسته ها داریم و همین موضوع باعث شده تا به استفاده از روی بیاوریم در نتیجه استفاده از پیک موتوری و پیک دوچرخه‌ای برای حمل بسته‌های کوچک و برای بسته های بزرگتر ، وانت ،کامیون و یا تریلی حتی برای ارسال مرسوله به کشورها و قاره های دیگر استفاده از قطار و هواپیما کار بسیار رایجی میباشد.
با استفاده از اپلیکیشن‌هایی که روی گوشی موبایل نصب می‌شوند، میتوان طعم راحتی و سرعت در ارسال کالا را چشید . اینجا است که علاوه بر افراد، شرکت‌های کوچک و بزرگ هم برای ارسال مرسوله هایشان دست به دامن این سرویس‌ها می‌شوند. در حالی که شرکت‌های پیک اساسا برای سرویس دادن به افراد ایجاد شده بودند و اغلب به مشتریان سازمانی توجهی نشان نمی‌دادند. بیایید کمی در موضوع پیک دقیق‌تر شویم.